Het is vaak moeilijk om het ontstaan van een passie goed te dateren. Het is natuurlijk ook niet zo dat je zomaar op een ochtend wakker wordt met een nieuwe intense belangstelling. Het groeit, het zit in je of er is iets wat je triggert en wat het begin vormt van een levenslang verhaal. Ik ben mijn hele leven al bezig met ‘dingen’, met hun vorm, met hun verhaal, maar ook met hun verhouding tot elkaar, tot de ruimte. Fascinerend hoe voorwerpen, meubelen, kunst en design, de ruimte bepalen. Het gaat allemaal om verhouding, om ‘proportio’.
Die belangstelling, die ergens in mijn vroege jeugd is ontstaan, heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld. Dingen kwamen en dingen gingen. Soms raakte ik geheel uitgekeken op bepaalde stijlen en perioden. Maar terugkijkend zijn er toch enkele dominante factoren: abstractie, modernisme, soberheid, patina, textuur. In de laatste jaren is daar ‘wabisabi’ bijgekomen: de schoonheid van het vergankelijke en de vergankelijkheid.
Kamers vullen zich met spullen. Soms raakt de ‘proportio’ helemaal zoek en is niet meer de kamer of de ruimte, maar zijn de spullen de baas. Zij hopen zich op. Tijd om dingen door te geven. Sinds enkele maanden doe ik dat ook via mijn website, gesteund door mijn feeds op instagram. Het bijzondere is dat door de opening naar buiten, naar liefhebbers in binnen- en buitenland, de dingen een goed nieuw thuis vinden, maar zich ook weer aandienen. Tijd dus voor maatregelen. Op de foto de opslag. Een werkelijke opeenstapeling van spullen. Niet altijd leuk om naar te kijken. Naast de goede spullen zijn er ook de minder geslaagde aankopen die door de grens zakken van wat je eigenlijk zou willen hebben. Maar … alle dingen nemen hun verhaal mee en nemen de tijd mee. Het speuren en vinden van mooie dingen en het doorgeven naar andere liefhebbers is eigenlijk het leukste wat er is. Er is niet zoveel nodig voor een gelukkig leven: een garage en een droom!